Pastores : kwartalnik poświęcony formacji kapłańskiej. vol. 85 no. 4, 2019.

First issues published in Warsaw.

Issues also have a theme title.

Contents From the Editor KAZIMIERZ PEK, M.LC, 5 Articles REV. ROBERT SKRZYPCZAK, From Sin to Holiness 7 TERESA PASZKOWSKA, Spiritual Accompaniment Gone Astray 17 LEON NIESCIOR, O.M.L, A Father or a Companion on the Way? 28 REV. BOGDAN STANKOWSKI, Out of Concern for the Socially Awkward 38 GRZEGORZ GORNY, Sex, Revolution, Social Blind Alleys 46 ALAIN MATTHEEUWS, S.J., Find Yourself a Trusted Person 60 REV. DARIUSZ JASTRZAB, The Loneliness of a Priest through the Eyes of Bernanos 70 DEBORAH SAVAGE, To See a Person 77 Our Interview Father, I’m Falling Away from the Church! An interview with SR. LIDIA WITKOWSKA, S.F.A.C . 87 You Are a Deacon for Life. A Panel Discussion: REV. JOZEF NAUMOWICZ, REV. MIROSLAW CHOLEWA, DN. BOGDAN SADOWSKI, DN. LUKASZ STARCZEWSKI, DN. KRZYSZTOF WAZYNSKI, REV. HENRYK ZIELINSKI 96 Prayer KRZYSZTOF WONS, S.D.S., Led by the Spirit 111 GABRIEL DE CHADAREVIAN, O.P., The Boldness of the Kerygma 120 The Life of the Church REV. ANTONIO PANARO, Postcresima - A New Youth Ministry 127 REV. WOJCIECH JANYGA, Let Us Not Be Functionaries of God! 136 MAGDA SOBOLEWSKA, Why Should We Read Chesterton? 147 Questions and Answers REV. JACEK GRZYBOWSKI, Online Adoration? 157 Personal Witness A Priest in Hell 163 We Were Brought to Jesus Like a Paralytic 166 I Need His Guidance 168 Sister “All or Nothing” 171 A Decision to Live in Chastity 176 Books 181 Cultural Events 189 Announcements 194 To Our Readers 196

Dear readers! The theme of this issue of the Pastores quarterly arose out of a debate over two questions: can everyone after ordination deal with spiritual direction, and is each believer entitled or needed to be accompanied? It is possible that the prepared texts will not end this discussion, and on the contrary, will ignite it. 1. Spiritual direction can be a misguided path. Many cases of attitudes of clergymen who abused the trust of the faithful, especially young people in this area, were revealed. This is an area prone to manipulation, emotional addictions, and pointless encounters. There is no lack of evidence that these are also the effects of improper management (T. Paszkowska). Suspicion is also aroused by such incentives for spiritual accompaniment, in which great attention is paid to empathy, being together with other people, observing their desires, while postponing talks about sin (Rev. R. Skrzypczak). 2. Everyone at any age can accompany spiritually. The events on the way to Emmaus after Jesus' crucifixion and death seem to confirm that you can choose your companion so unhappily that you are doomed to a dark future with him. Such situations, however, are saved by the word of Christ, who directs them even to those on the wrong end (G. de Chadarévian, OP). The Spirit of Christ helps us receive Christ's light. The Word not only teaches about God and how to live, but also for those who listen to him and accept him, it gives them the power to become children of God (K. Wons SDS) and have the power to love themselves and others, also the very lost wounded (D. Savage, Rev. B. Stańkowski). 3. Christian antiquity looked for different concepts to express the meaning and need for accompaniment. Some she called fathers, while others guides and shepherds, doctors and intermediaries, teachers and masters and educators (L. Nieścior OMI). If the reference was made to accompaniment, it was in the sense of the Greek term sygkoinón, that is, participation in the community. The words of Christ and the power of the Spirit are needed by children (A. Mattheeuws SJ), young people (Fr. A. Panaro, Fr. J. Mikulski) and adults, especially married couples (Wife), as well as those who seek (interview with Sr. L. Witkowska FSK) . Fruitful accompaniment to the community and individuals is always connected with the liturgy and personal prayer (M. Zachara, MIC, priest J. Grzybowski, priest W. Janyga). It means abiding in Christ the Servant, a special example of which is the life of a deacon (panel conversation). Accompaniment also means examining the signs of the present day. Some manifest sin (G. Górny), others confirm the constant presence of the Spirit in everyday life (M. Kotyński CSsR, M. Sobolewska). Let us pray for those who accompany us! Let us pray for those we accompany! KAZIMIERZ PEK MIC Deputy Editor-in-Chief

Drodzy Czytelnicy! Temat tego numeru kwartalnika „Pastores” zrodził się z debaty nad dwiema sprawami: czy każdy po święceniach może zajmować się kierownictwem duchowym i czy każdemu wiernemu należy się lub potrzebne jest towarzyszenie? Możliwe, że przygotowane teksty tej dyskusji nie zakończą, a nawet, przeciwnie, ją rozniecą. 1. Kierownictwo duchowe bywa drogą prowadzącą na manowce. Ujawniono wiele przypadków postaw duchownych, którzy w tym obszarze nadużyli zaufania wiernych, zwłaszcza młodych. To obszar podatny na manipulacje, emocjonalne uzależnienia i spotkania bez celu. Nie brakuje dowodów, że takie są również efekty niewłaściwego kierownictwa (T. Paszkowska). Podejrzliwość budzą także takie zachęty do towarzyszenia duchowego, w których dużą uwagę przywiązuje się do empatii, bycia razem z drugim człowiekiem, przyglądania się jego pragnieniom, przy jednoczesnym odkładaniu na później rozmowy o grzechu (ks. R. Skrzypczak). 2. Towarzyszyć duchowo można każdemu w każdym wieku. Wydarzenia w drodze do Emaus po ukrzyżowaniu i śmierci Jezusa zdają się potwierdzać, że można tak nieszczęśliwie dobrać sobie towarzysza drogi, iż jest się razem z nim skazanym na mroczną przyszłość. Takie sytuacje ocala jednak słowo Chrystusa, który kieruje je nawet do zdążających w niewłaściwym celu (G. de Chadarévian OP). Duch Chrystusa pomaga przyjąć światło Chrystusa. Słowo nie tylko poucza o Bogu i o tym, jak należy żyć, ale tym, którzy go słuchają i je przyjmują, daje moc, by stali się dziećmi Boga (K. Wons SDS) i mieli moc miłowania siebie i drugiego, także tego mocno zagubionego i poranionego (D. Savage, ks. B. Stańkowski). 3. Chrześcijańska starożytność szukała różnych pojęć, by wyrazić sens i potrzebę towarzyszenia. Jednych nazywała ojcami, innych zaś przewodnikami i pasterzami, lekarzami i pośrednikami, nauczycielami i mistrzami oraz wychowawcami (L. Nieścior OMI). Jeśli mówiło się o towarzyszeniu, to w znaczeniu greckiego terminu sygkoinón, czyli udziału we wspólnocie. Słowa Chrystusa i mocy Ducha potrzebują dzieci (A. Mattheeuws SJ), młodzież (ks. A. Panaro, ks. J. Mikulski) i dorośli, zwłaszcza małżeństwa (Żona), a także poszukujący (rozmowa z s. L. Witkowską FSK). Owocne towarzyszenie wspólnocie i poszczególnym osobom zawsze łączy się z liturgią i modlitwą osobistą (M. Zachara MIC, ks. J. Grzybowski, ks. W. Janyga). Oznacza ono trwanie w Chrystusie Słudze, czego szczególnym przykładem jest życie diakona (rozmowa panelowa). Towarzyszenie oznacza też badanie znaków współczesności. Jedne manifestują grzech (G. Górny), inne potwierdzają stałą obecność Ducha w codzienności (M. Kotyński CSsR, M. Sobolewska). Módlmy się za tych, którzy nam towarzyszą! Módlmy się za tych, którym towarzyszymy! KAZIMIERZ PEK MIC Zastępca Redaktora Naczelnego

Polish, with added table of contents in English.

Single issue of periodical shelved as monograph.